Η Ρωσία δεν πολεμάει με την Ουκρανία αλλά με 50 κράτη του ΝΑΤΟ
Μετά τις πρόσφατες ουκρανικές επιθέσεις σε ρωσικούς στόχους, αεροδρόμια και γέφυρες, δημιουργήθηκε η προπαγάνδα μιας δυνατής στρατιωτικά Ουκρανίας και μιας αδύναμης Ρωσίας που δεν μπορεί να νικήσει στον πόλεμο.
Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι όλα αυτά στοχεύουν στην ενίσχυση της διπλωματικής θέσης του Ζελένσκι ενόψει των συναντήσεων για την εξεύρεση ειρηνικής διεξόδου στο ουκρανικό ζήτημα.
Παράλληλα προσπαθούν να δημιουργήσουν ρήγμα στο εσωτερικό της Ρωσίας και ρεύμα αμφισβήτησης του προέδρου Πούτιν που δεν υπάρχει αφού έχει την καθολική υποστήριξη του λαού του.
Δεύτερη παρατήρηση, η Ουκρανία δεν πολεμάει μόνη της τη Ρωσία αλλά έχοντας στο πλευρό της 50 χώρες του ΝΑΤΟ και το ίδιο το ΝΑΤΟ με τις γνωστές στρατιωτικές του υποδομές και δυνατότητες.
Η υποτιθέμενη στρατιωτική ισχύς της Ουκρανίας λοιπόν δεν είναι καθόλου ουκρανική αλλά νατοϊκή χωρίς απλώς να αναφέρεται επίσημα δείχνοντας έτσι και τη δειλία του ΝΑΤΟ να έρθει σε κατευθείαν αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Την ώρα που η Ρωσία είχε αναστείλει σε μεγάλη έκταση τις στρατιωτικές της επιχειρήσεις λόγω των συνομιλιών στην Κωνσταντινούπολη, ο Ζελένσκι ως γνήσιος θρασύδειλος εξαπέλυσε ύπουλες επιθέσεις εναντίον πολιτικών στόχων όπως η γέφυρα της Κριμαίας.
Η επιλεκτική αντιμετώπιση των γεγονότων από τα δυτικά ΜΜΕ πρόβαλε την εικόνα του δήθεν ειρηνόφιλου Ζελένσκι που αποδέχεται τις δικές του ουσιαστικά προτάσεις και του Πούτιν που θέτει όρους όπως ότι για να σταματήσει ο πόλεμος πρέπει να ουδετεροποιηθεί η Ουκρανία.
Φυσικά ούτε λόγος για τη Γερμανία και τη Γαλλία που ετοιμάζουν – ή μήπως έχουν ήδη στείλει – όπλα μεγάλου βεληνεκούς, όχι φυσικά για να αμύνεται όπως λένε αλλά για να χτυπάει η Ουκρανία στόχους μέσα στη Ρωσία.
Αλήθεια είναι αυτά κινήσεις προς την αποκλιμάκωση του πολέμου ή μήπως για την επέκτασή του με ορατό τον κίνδυνο να εξελιχθεί σε παγκόσμιο ολοκαύτωμα;
Ποιος πραγματικά επιθυμεί την ειρήνη και την οδό της διπλωματικής λύσης στο ουκρανικό, εκείνος που προσπαθεί διαρκώς να ελαχιστοποιήσει τις συνέπειες προς τους απλούς πολίτες ή αυτοί που φορτώνουν διαρκώς με όπλα και χρήμα τον Ζελένσκι για να επεκτείνει κι άλλο τον πόλεμο;
Και σε κάθε περίπτωση αφού οι δυτικοί επιθυμούν τη σύγκρουση με τη Ρωσία γιατί δεν βγαίνουν να το πουν και κυρίως να το κάνουν ανοιχτά αλλά κρύβονται πίσω από τη σκιά του Ζελένσκι και των Αζόφ του;
Το ΠΑΚΙΕΦ με συνέπεια αλλά και θάρρος τάχθηκε από το ξεκίνημα της κρίσης υπέρ της ειρηνικής και διπλωματικής λύσης με άξονα την ουδετερότητα της Ουκρανίας και τη μη ένταξή της στο ΝΑΤΟ.
Όλα τα άλλα ζητήματα μπορούν να λυθούν στις μεταξύ τους διαπραγματεύσεις και αφού φυσικά σταματήσουν εκατέρωθεν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις. Άλλωστε η σύγκρουση αυτή έχει το χαρακτήρα εμφύλιας διαμάχης μεταξύ αδελφών λαών, ομόθρησκων και ομόγλωσσων.
Γιάννης Κοτσαηλίδης
Πρόεδρος του ΠΑΚΙΕΦ
